Η αναγκαστική επανακοινωνικοποίηση είναι μια διαδικασία μέσω της οποίας ένα άτομο προορίζεται να αλλάξει τον τρόπο σκέψης, δράσης ή συμπεριφοράς του για να προσαρμοστεί σε ένα νέο περιβάλλον. Στο Μεξικό, αυτού του είδους η επανακοινωνικοποίηση έχει πραγματοποιηθεί με διάφορους τρόπους, ορισμένοι από τους οποίους ήταν πιο αποτελεσματικοί από άλλους.
Ένας από τους τρόπους με τους οποίους έχει πραγματοποιηθεί η αναγκαστική επανακοινωνικοποίηση στο Μεξικό είναι μέσω της εκπαίδευσης. Τα παιδιά και οι έφηβοι είναι εκείνοι που μπορούν πιο εύκολα να προσαρμοστούν σε ένα νέο περιβάλλον και, ως εκ τούτου, είναι οι πιο επιρρεπείς στην επανακοινωνικοποίηση. Με αυτόν τον τρόπο, τα παιδιά διδάσκονται να σκέφτονται και να ενεργούν σύμφωνα με τις τρέχουσες κοινωνικές αξίες και κανόνες. Ομοίως, τους δίνεται η ευκαιρία να ζήσουν με άλλα παιδιά και εφήβους που περνούν επίσης τη διαδικασία επανακοινωνικοποίησης, η οποία τους επιτρέπει να αλληλοϋποστηρίζονται.
Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο έχει πραγματοποιηθεί η αναγκαστική επανακοινωνικοποίηση στο Μεξικό είναι μέσω της εργασίας. Σε πολλούς ανθρώπους έχει ανατεθεί μια δουλειά σε διαφορετικό τομέα από αυτόν που είχαν συνηθίσει, αναγκάζοντάς τους να προσαρμοστούν σε ένα νέο εργασιακό περιβάλλον. Αυτό μπορεί να είναι πολύ ωφέλιμο για εκείνους τους ανθρώπους που έχουν την ικανότητα να ξεπεράσουν αυτού του είδους τις προκλήσεις, καθώς θα τους επιτρέψει να αποκτήσουν νέες δεξιότητες και γνώσεις. Ωστόσο, για εκείνους τους ανθρώπους που δεν είναι πρόθυμοι να αλλάξουν, αυτός ο τύπος επανακοινωνικότητας μπορεί να οδηγήσει σε αποτυχία.
Αναγκαστική επανακοινωνικοποίηση έχει επίσης πραγματοποιηθεί με την αποστολή ανθρώπων σε μέρη όπου δεν έχουν συνηθίσει να ζουν. Για παράδειγμα, πολλοί κρατούμενοι στέλνονται σε άλλες πολιτείες όπου δεν γνωρίζουν κανέναν και όπου πρέπει να προσαρμοστούν σε έναν νέο τρόπο ζωής. Αυτό μπορεί να είναι πολύ δύσκολο για αυτούς, ειδικά αν δεν έχουν την υποστήριξη των οικογενειών ή των φίλων τους. Ωστόσο, εάν καταφέρουν να ξεπεράσουν αυτού του είδους τα εμπόδια, θα μπορέσουν να επανενταχθούν στην κοινωνία και να έχουν μια φυσιολογική ζωή.
Συμπερασματικά, η αναγκαστική επανακοινωνικοποίηση είναι μια διαδικασία μέσω της οποίας ένα άτομο προορίζεται να αλλάξει τον τρόπο σκέψης, δράσης ή συμπεριφοράς του για να προσαρμοστεί σε ένα νέο περιβάλλον. Στο Μεξικό, αυτού του είδους η επανακοινωνικοποίηση έχει πραγματοποιηθεί με διάφορους τρόπους, ορισμένοι από τους οποίους ήταν πιο αποτελεσματικοί από άλλους.
Μεξικό: Αναγκαστικές εξαφανίσεις
https://www.youtube.com/watch?v=0ZzjN_RmQXw
Στο Μεξικό θεσπίζεται ο νόμος κατά των εξαναγκαστικών εξαφανίσεων
https://www.youtube.com/watch?v=kw98AVvYf2M
Τι είναι η αναγκαστική εξαφάνιση στο Μεξικό;
Η αναγκαστική εξαφάνιση είναι μια μορφή βίας που συνίσταται στη σωματική στέρηση της ελευθερίας ενός ατόμου στα χέρια παραγόντων του κράτους ή ατόμων, με τη συναίνεση ή τη συνενοχή των τελευταίων, με σκοπό την πρόκληση φόβου σε μια κοινότητα ή τομέα. του πληθυσμού για την επίτευξη πολιτικών στόχων.
Ποιος διαπράττει το αδίκημα της αναγκαστικής εξαφάνισης;
Υπάρχουν πολλές καταστάσεις στις οποίες μπορεί να διαπραχθεί το έγκλημα της αναγκαστικής εξαφάνισης. Για παράδειγμα, εάν ένα άτομο απαχθεί και μεταφερθεί σε άλλη χώρα παρά τη θέλησή του, ή εάν κρατηθεί από την κυβέρνηση και δεν του επιτρέπεται να επικοινωνήσει με την οικογένεια ή τους δικηγόρους του, θα διαπράττει αυτό το έγκλημα.
Ποια υπόθεση πρέπει να γίνει για να γίνει λόγος για αναγκαστική εξαφάνιση;
Η αναγκαστική εξαφάνιση ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο κατά το οποίο άνθρωποι απάγονται, κρατούνται ή περιορίζονται στην ελευθερία τους αυθαίρετα από κρατικούς πράκτορες ή από άτομα ή ομάδες ατόμων που ενεργούν με τη συναίνεση του κράτους και στην κατάσταση των οποίων συμμετέχουν όλοι τα ακόλουθα στοιχεία:
– Ότι το άτομο έχει στερηθεί την ελευθερία του κατά παράβαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του που αναγνωρίζονται στο Σύνταγμα ή/και στις διεθνείς συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα που έχουν κυρωθεί από το κράτος.
– Ότι η στέρηση της ελευθερίας πραγματοποιείται με παράνομο και αυθαίρετο τρόπο, δηλαδή χωρίς σεβασμό των εγγυήσεων και της δέουσας διαδικασίας που ορίζει το Σύνταγμα ή/και οι διεθνείς συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
– Ότι η στέρηση της ελευθερίας είναι αναγκαστική, δηλαδή παράγεται με σωματικό ή ψυχολογικό εξαναγκασμό του ατόμου ή τρίτων.
– Ότι σκοπός της στέρησης της ελευθερίας είναι να εμποδίσει το άτομο να έχει πρόσβαση στη δικαιοσύνη ή να μπορεί να διεκδικήσει τα δικαιώματά του ή να τρομοκρατήσει την κοινωνία ή ένα τμήμα της.
– Ότι, ως συνέπεια της στέρησης της ελευθερίας, το άτομο εξαφανίζεται με την έννοια ότι το πού βρίσκεται είναι άγνωστο τόσο από το ίδιο όσο και από την οικογένειά του, τους φίλους ή τους δικηγόρους του, και ότι οι αρχές δεν παρέχουν πληροφορίες σχετικά με το πού βρίσκεται (τοποθεσία) ή αναγνωρίζουν ότι κρατούν το άτομο αλλά αρνούνται τη στέρηση της ελευθερίας του.
Πότε εκδόθηκε το πρώτο ψήφισμα για την αύξηση των αναγκαστικών ή ακούσιων εξαφανίσεων από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ;
Το πρώτο ψήφισμα για την αύξηση των εξαναγκαστικών ή ακούσιων εξαφανίσεων δόθηκε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 2006.
Τι είναι η αναγκαστική επανακοινωνικοποίηση;
Η αναγκαστική επανακοινωνικοποίηση είναι η διαδικασία με την οποία γίνεται μια προσπάθεια τροποποίησης της συμπεριφοράς ενός ατόμου ακούσια μέσω της επιβολής ορισμένων κανόνων και αξιών. Αυτή η διαδικασία μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσω της χρήσης της εκπαίδευσης, της θρησκείας, της εργασίας ή της φυλάκισης. Η αναγκαστική επανακοινωνικοποίηση μπορεί να στοχεύει στην αλλαγή στάσεων, πεποιθήσεων ή συμπεριφορών που θεωρούνται αντικοινωνικές ή ακατάλληλες.
Ποιοι είναι οι κύριοι στόχοι της αναγκαστικής επανακοινωνικοποίησης;
Οι κύριοι στόχοι της αναγκαστικής επανακοινωνικοποίησης είναι η διόρθωση της εγκληματικής νοοτροπίας του δράστη, η μεταρρύθμιση της συμπεριφοράς τους και η προετοιμασία τους για επανένταξή τους στην κοινωνία. Οι στόχοι είναι να διασφαλιστεί ότι ο δράστης κατανοεί τις συνέπειες των πράξεών του, να τον βοηθήσει να αναπτύξει νέες δεξιότητες και μηχανισμούς αντιμετώπισης και, τελικά, να μειώσει τα ποσοστά υποτροπής.
Πώς πραγματοποιείται η αναγκαστική επανακοινωνικοποίηση στο Μεξικό;
Η μεξικανική κυβέρνηση χρησιμοποιεί ποικίλες μεθόδους για να επανακοινωνικοποιήσει τους πολίτες της. Ένα από τα πιο συνηθισμένα είναι μέσω στρατοπέδων επανεκπαίδευσης. Αυτά τα στρατόπεδα έχουν σχεδιαστεί για να διδάξουν στους ανθρώπους νέες δεξιότητες και ιδεολογίες που η κυβέρνηση θέλει να υιοθετήσουν. Συχνά, οι άνθρωποι στέλνονται σε αυτούς τους καταυλισμούς χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση ή ευκαιρία να ασκήσουν έφεση. Μπορεί να κρατούνται εκεί για μήνες ή και χρόνια, και οι συνθήκες μέσα στους καταυλισμούς είναι συχνά κακές. Άλλες μέθοδοι επανακοινωνικοποίησης που έχει χρησιμοποιήσει η μεξικανική κυβέρνηση περιλαμβάνουν την αναγκαστική στείρωση και την αναγκαστική μετεγκατάσταση.
Τι επιπτώσεις έχει η αναγκαστική επανακοινωνικοποίηση στο Μεξικό;
Η αναγκαστική επανακοινωνικοποίηση είναι η διαδικασία κατά την οποία ένα άτομο υποβάλλεται σε μια σειρά από ερεθίσματα που επιδιώκουν να τροποποιήσουν τον τρόπο σκέψης και δράσης του. Στο Μεξικό, αυτή η διαδικασία λαμβάνει χώρα σε διάφορα πλαίσια, όπως η εκπαίδευση, η εργασία και η θρησκεία. Η αναγκαστική επανακοινωνικοποίηση έχει θετικά και αρνητικά αποτελέσματα στο Μεξικό. Όσον αφορά τις θετικές επιπτώσεις, μπορούμε να αναφέρουμε ότι η αναγκαστική επανακοινωνικοποίηση συνέβαλε στον εκσυγχρονισμό του Μεξικού. Έχει προωθήσει την ανάπτυξη της εκπαίδευσης και έχει συμβάλει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής του πληθυσμού. Ομοίως, έχει καλλιεργήσει το πνεύμα της κοινωνικής συνοχής και έχει ευνοήσει την ανάδυση μιας νέας επιχειρηματικής ελίτ. Όσον αφορά τις αρνητικές επιπτώσεις, μπορούμε να επισημάνουμε ότι η αναγκαστική επανακοινωνικοποίηση έχει επίσης δημιουργήσει συγκρούσεις και διαιρέσεις στο Μεξικό. Έχει προκαλέσει πολλούς ανθρώπους να απορρίψουν τις αξίες που επιβάλλει η νέα κοινωνία και έχει οδηγήσει στην περιθωριοποίηση όσων δεν έχουν προσαρμοστεί στις αλλαγές. Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι η αναγκαστική επανακοινωνικοποίηση στο Μεξικό είχε τόσο θετικά όσο και αρνητικά αποτελέσματα.
