Η έννοια του φεουδάρχη είναι μια από τις σημαντικότερες ιδέες του Μεσαίωνα. Ο φεουδάρχης ήταν ιδιοκτήτης ενός φέουδου, το οποίο ήταν ένα μικρό τμήμα γης που παραχωρήθηκε από τον βασιλιά σε έναν ευγενή σε αντάλλαγμα για την πίστη και τη στρατιωτική του θητεία. Με τη σειρά του, ο φεουδάρχης παραχώρησε μέρος του φέουδου του στους δουλοπάροικους, οι οποίοι ήταν άνθρωποι που δούλευαν τη γη σε αντάλλαγμα για προστασία και βοήθεια. Οι δουλοπάροικοι δεν μπορούσαν να φύγουν από το φέουδο χωρίς την άδεια του φεουδάρχη και αν το έκαναν, τιμωρούνταν αυστηρά.
Οι φεουδάρχες
https://www.youtube.com/watch?v=7eXLWx6Vx_8
Μεσαίωνας σε 10 λεπτά
https://www.youtube.com/watch?v=DjdFLJT5lhY
Πώς ήταν η ζωή των φεουδαρχών;
Η ζωή των φεουδαρχών ήταν πολύ προνομιακή. Είχαν κτήματα, κάστρα και υπηκόους που τους υπηρέτησαν. Ζούσαν σε πολυτελή αρχοντικά και περνούσαν τις μέρες τους κυνηγώντας, συμμετέχοντας σε τουρνουά και χορεύοντας σε μεγάλα συμπόσια. Οι φεουδάρχες ήταν πολύ ισχυροί και είχαν μεγάλη επιρροή στην κοινωνία.
Ποια είναι η προέλευση των φεουδαρχών στο Μεσαίωνα;
Οι φεουδάρχες εμφανίστηκαν τον Μεσαίωνα ως μια μορφή διακυβέρνησης που καθιερώθηκε μετά την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Εκείνη την εποχή, η Ευρώπη ήταν χωρισμένη σε πολλά μικρά βασίλεια και άρχοντες, και οι φεουδάρχες ήταν εκείνοι που κυβέρνησαν αυτά τα βασίλεια και άρχοντες. Οι περισσότεροι φεουδάρχες ήταν ευγενείς ή ιππότες και το φεουδαρχικό σύστημα τους επέτρεπε να διατηρήσουν τον έλεγχο των εδαφών και των υποτελών τους.
Ποιοι δύο τύποι φεουδαρχών υπήρχαν;
Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι φεουδαρχών: οι γαιοκτήμονες και οι εκκλησιαστικοί άρχοντες. Οι άρχοντες της γης ήταν εκείνοι που κατείχαν μεγάλες εκτάσεις γης και είχαν την οικονομική δυνατότητα να συντηρήσουν τον δικό τους στρατό. Οι εκκλησιαστικοί άρχοντες, από την άλλη, ήταν εκείνοι που ανήκαν στην Εκκλησία, και επομένως είχαν τον έλεγχο πολλών εκκλησιαστικών περιουσιακών στοιχείων.
Ποιες ήταν οι υποχρεώσεις των φεουδαρχών;
Οι φεουδάρχες ήταν ευγενείς που κατείχαν μεγάλες εκτάσεις γης. Σε αντάλλαγμα για προστασία, οι φεουδάρχες απαιτούσαν από τους δουλοπάροικους να εργάζονται στα εδάφη τους και να τους πληρώνουν πίστη. Οι άρχοντες είχαν επίσης το δικαίωμα να απαιτούν φόρο τιμής από τους υπηκόους τους και να τους στρατολογούν για στρατιωτική θητεία.
Τι είναι ο φεουδάρχης;
Ο φεουδάρχης ήταν το πρόσωπο που κατά τον Μεσαίωνα είχε φέουδο. Το φέουδο ήταν ένα τμήμα γης που ο φεουδάρχης μπορούσε να χρησιμοποιήσει και να διαχειριστεί όπως ήθελε. Σε αντάλλαγμα γι' αυτό, ο φεουδάρχης έπρεπε να προστατεύει τους υπηκόους του και να τους παρέχει ένα ασφαλές μέρος για να ζήσουν.
Ποιος ήταν ο ρόλος των φεουδαρχών στη μεσαιωνική κοινωνία;
Οι φεουδάρχες ήταν οι αριστοκράτες της μεσαιωνικής κοινωνίας που έλεγχαν μεγάλες ποσότητες γης. Ήταν επίσης γνωστοί ως ιππότες ή ευγενείς. Αυτοί οι φεουδάρχες είχαν μια σειρά από υποχρεώσεις και δικαιώματα απέναντι στους υποτελείς τους, τους οποίους προστάτευαν από επιθέσεις άλλων φεουδαρχών ή ληστών. Αντίθετα, οι υποτελείς έπρεπε να υπηρετήσουν τον φεουδάρχη τους στον πόλεμο και να ορκιστούν πίστη σε αυτόν. Σε αντάλλαγμα γι' αυτό, οι υποτελείς έλαβαν ένα μέρος της γης του φεουδάρχη για να το καλλιεργήσουν και να ζήσουν. Οι φεουδάρχες ήταν επίσης υπεύθυνοι για την απονομή δικαιοσύνης στα εδάφη τους και την προστασία των κατοίκων από εξωτερικές επιθέσεις.
Πώς δημιουργήθηκαν δεσμοί φέουδου μεταξύ αρχόντων και υποτελών;
Οι δεσμοί του φέουδου δημιουργήθηκαν μέσω μιας πράξης υποτέλειας, στην οποία ο υποτελής έδωσε όρκο πίστης στον άρχοντα με αντάλλαγμα προστασία και γη. Συχνά η πράξη της υποτέλειας γινόταν σε μια επίσημη τελετή, κατά την οποία ο υποτελής φίλησε τον κύριό του στο χέρι ή στα πόδια, ή ακόμη και του έδινε ένα φιλί στο στόμα.
Γιατί οι φεουδάρχες είχαν το δικαίωμα να απαιτούν φόρους και στρατιωτικές υπηρεσίες από τους υποτελείς τους;
Οι φεουδάρχες είχαν το δικαίωμα να απαιτούν φόρους και στρατιωτική θητεία από τους υποτελείς τους γιατί ήταν αυτοί που κατείχαν τη γη. Οι υποτελείς ήταν αυτοί που δούλευαν στη γη και πλήρωναν τον άρχοντα για τη χρήση της.
